杉杉来吃
Gu Man, 顾漫
- Genres Romance China Contemporary Fiction Contemporary Romance Novels Chinese Literature
Audiobook
First published September 1, 2011
About the author
Gu Man
12 books168 followers* Gu Man (English)
* 顾漫 (Chinese)
* กู้ม่าน (Thai)
* Cố Mạn (Vietnamese)
Romanization of 顾漫.
Gu Man, born in 1981, is a renowned internet novelist in China who also works as a writer for Jinjiang Literature City. Her published works include: "Silent Separation", "Just One Smile is Alluring", "Shan Shan Comes to Eat" and "Blazing Sunlight". Some of her popular works have been adapted into drama series and films. Although her books are well-liked by many, she is rather slow in her writing, with only several books published and a few incomplete works. Hence, her nickname is ‘turtle’. (来源:百度百科) (source: baidu)'
Ratings & Reviews
Friends & Following
Community Reviews
ผู้แต่ง – กู้ม่าน (顾漫) เขียน พันมัย แปล
ตัวละคร
เซวียซานซาน (薛杉杉) อายุ 22 ปี ⇒ 25 ปี
เฟิงเถิง (封腾)
รีวิวหลังอ่าน
อ่านแล้วชอบสุดๆ แม้ว่าเรื่องจะเรื่อยๆ ไปก็ตาม 555+ คือช่วงนี้แก่แล้วนะ ปกติอ่านนิยายถ้าง่วงก็จะวางแล้วนอนทันที ไม่ฝืนอ่านจนดึกดื่นนะ แต่สำหรับเล่มนี้ ไม่รู้ว่ามีอะไรดึงดูด 555+ อ่านถึงตี 2 กว่า ไปได้ครึ่งเล่มกว่า (เข้านอน เพราะคนที่บ้านนอนกันหมดแล้ว เปิดไฟไม่ได้ล่ะ นอกจากไปอ่านในห้องน้ำ ฮ่าๆๆ) แถมยังจะฝันว่าอ่านจบแล้ว (และฝันว่าตัวเองเป็นซานซาน 555+) จนต้องรีบตื่นมา 7 โมงเช้ามาอ่านต่อจนจบอ่ะ 555+
เราขำซานซานหนักมาก นี่เรานึกหน้าจ้าวลี่อิ่งตลอดเวลายิ่งฮาหนัก 555+ ต้องตามดูละครต่ออย่างแน่นอน ^_^ ซานซานเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์มาก อ่านแล้วตกหลุมรักนางอย่างจัง นางตรงไปตรงมาดี คิดอะไรก็ตลก อ่านไปขำไปจริงจัง ฮ่าๆๆ
แต่ละตอนสั้นไปหน่อย เรื่องเวยเวยก็สั้นแบบนี้แหละ 555+ แต่นิยายฟีลกู้ดสไตล์กู้ม่านคือดีต่อใจจริงๆ นะ อ่านไปมีความสุขสุดๆ ถึงจะเหมือนโลกสวย แต่ก็โลกสวยแบบมีสาระและข้อคิดดีๆ ไม่ได้เป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้ซะทีเดียว (เหรอ 555+ แล้วอย่างเซียวไน่จะหาได้จากไหนคะ อยากได้เป็นแฟนค่ะ)
มีฉากที่ขำมากๆ คือเรื่องเช็คเงิน แล้วซานซานคิดในใจว่าอยากโดนดูถูก ไม่อยากโดนดูผิด 555+ โอ๊ยยยยขำ ฮากว่านี้ไม่มีอีกแระ กร๊ากๆๆๆ
มีอ่านผิดด้วย ตรงคำโปรยในเล่มก่อนเริ่มเรื่อง เจอคำว่า "ผอ. เชียวนะ" เราดันอ่านเป็น "ผอ. เซียวนะ" ในหัวคือมโนว่า เอ๊ะๆๆๆ เซียวไน่มามีบทเด่นอยู่ในคำโปรยในเล่มด้วยเหรอเนี่ย สรุปอ่านผิด 555+ เจอเซียวไน่ในตอนพิเศษแทน 555+ ^^
รู้สึกสนุกจนหยุดไม่ได้ อ่านไปขำไป แม้กระทั่งฉากหวานๆ ก็ไม่ได้บรรยายตรงๆ แต่ใช้คำฮาๆ แทนไป คือมันอ่านแล้วขำอ่ะ 555+ และฟินไปได้ไม่ยาก นี่ทำเอาลืมเข้าเฟซ ลืมเล่นเกมจีบเจ้าชายด้วย 555+ (ในเรื่องมีเอ่ยถึงเกมจีบหนุ่มด้วย ฮามากที่เทียบบอสกับบอสใหญ่ในเกม กร๊ากๆๆๆๆๆ ที่โอกาสในการได้ตัวมาและเข้าถึงมันยากนะเว้ยยยย 555+)
และพบว่าการอ่านนิยายของกู้ม่าน บางทีก็ชอบปล่อยประโยคเด็ดๆ ปิดท้ายฉากตลอด บางทีเราตามทันก็ขำไป ตามไม่ทันก็ทำหน้างงแบบซานซาน 555+ คือพูดตามตรงนะ มีหลายประโยคที่เฟิงเถิงพูด แล้วเราก็ยังงงๆ ไม่เข้าใจ กร๊ากๆๆๆ
ถามว่าอ่านแล้วชอบบอสไหม ก็ไม่อ่ะ เราชอบซานซาน นางน่ารักมากๆ ฮาตลอด 555+ ถึงจะไม่ได้ชอบบอสเท่าไรนัก แต่ถ้าได้แฟนแบบบอสก็ดีงามอ่ะ บอสทุ่มเทตัวให้หมดตัวเลยนะ กร๊ากกกก แต่ยังไงเราก็รักเซียวไน่มากๆ <3 ไม่สามารถปันใจมารักบอสได้จริงๆ
อีกอย่างนะ นิยายของกู้ม่าน คนอ่านอย่าหวังนะคะ ว่าจะเจอคำพูดประมาณว่า “ฉันรักเธอ” “เธอคบกันฉันเป็นแฟนเถอะนะ” “ฉันแอบชอบเธอมานานมากแล้ว” บลาๆๆๆ ไม่มี๊ไม่มีค่ะ 555+ คนอ่านรับรู้ด้วยใจไปกับคำพูดที่ไม่ได้ตรงไปตรงมาของตัวละครแทนนะ ^^ แต่มันก็สนุกและชอบมากกว่าคำพูดดาษดื่นแบบนั้นอ่ะ
ที่สำคัญคือฉากที่เหมือนจะเรท กร๊ากๆๆ มันอ่านแล้วรู้สึกดี เพราะไม่มีคำบรรยายอะไรหรอก แต่ใช้คำเรียกแทนการกระทำแบบนั้นได้แบบฮามากๆ อ่านไปเลยขำไปมากกว่า 555+ และรู้สึกสนุกจริงๆ ว่าบอสจะแถอะไรอีกคะ ฮ่าๆๆๆ แต่บอสก็แถไปได้เรื่อยจริงๆ จนซานซานไม่มีทางสู้ กร๊ากกกกกก แพ้บอสราบคาบ จัดการบอสไม่ได้สักที ฮ่าๆๆๆ
อีกอย่างที่ลืมบอกคือ อย่าหวังแบบละครไทยนะ ที่เวลามีงานเลี้ยง แล้วพระเอกทิ้งทุกคนเพื่อเดินมาขอนางเอกเต้นรำ เลิกหวังไปได้เลย 555+ แล้วก็อย่างการโผล่มาเซอร์ไพรส์เพื่อบอกรักไรงี้ ไม่มีนะจ๊ะ คือเราชอบอ่ะ เรื่องมันเรื่อยๆ แต่เดาทางไม่ได้ว่าจะลงเอยกันยังไง ^^
อินกับเรื่องสอบ CPA ด้วย เพราะน้องสาวเราก็อ่านสอบ 555+ เหมือนจีนมีสอบ 5 วิชาตามในเล่ม แต่ไทยรู้สึกว่าจะ 6 นะ
ที่กรี๊ดหนักมากคือเซียวไน่+เวยเวย ในตอนพิเศษ 555+ คนแปลแปลคำเรียกต้าเสินว่าท่านเทพบุตร ก็จริงแหละ แต่ร้ายกาจที่สุดอ่ะ ฮาาาา
ดีใจที่เจอทั้งเซียวไน่ เวยเวย ในตอนพิเศษ นอกจากนี้ยังมีอวี๋กงด้วย ส่วนเหม่ยเหรินกับ KO ก็มีโผล่มาในเกมนะ เราจำชื่อ User ของสองคนนี้ได้ 555+ อ่านจากคำแปลก็คิดว่าน่าจะใช่นะ บางชื่อพอไม่ได้ทับศัพท์ แต่แปลมาเลย เราจะงงๆ นิดหน่อย
อ่านแล้วชอบฉงฉงจังเลย ตอนฉงฉงคุยกับซานซานคือฮามากๆ และรู้สึกว่าฉงฉงกับคุณน้าซานซานเข้ากันได้ดีจริงๆ ^^ มิน่าซานซานถึงอยากได้มาเป็นลูกเขย รออ่านเรื่องของรุ่นลูกนะ จะใครก็ได้ มาสักคนเหอะ อยากอ่านมาก 555+
เดี๋ยวตามดูละครซานซานต่อล่ะ และอาจจะอ่านฉบับจีนคู่กันไปอีกรอบ ^_^
ฟีลกู้ดสุดๆ อ่านแล้วมีความสุขมาก ปกติหลังๆ เราสามารถวางนิยายเพื่อเข้านอนได้ แต่เมื่อคืออ่านซานซานแล้วแบบว่า แอร๊ยยยยย คือแบบว่าเฮ้ยยย เรื่องมันเรื่อยๆ นะ แต่ฉันวางไม่ได้จริงๆ ชอบๆๆๆ
นี่ก็เหมือนเขียนรีวิวพูดวกวนไปมา 555+ คือจะบอกว่าที่ชอบ ไม่ได้ชอบเพราะมันฟินสุดๆ จริงๆ มันก็ฟินไม่สุดหรอก แต่ชอบเพราะมันฟีลกู้ดไง บางครั้งอ่านอะไรเครียดๆ นานๆ มันก็เครียดตาม การได้อ่านนิยายที่มันสุขทั้งเรื่องแบบนี้ ตัวร้ายแทบไม่มีผลกับเรื่อง (แทบจะเป็นแค่แขกรับเชิญในเรื่อง) การดำเนินเรื่องหลักๆ ก็มีแค่พระนาง มันก็สนุกนะ แถมอ่านไปมีความสุขสุดๆ อ่ะ
เหมือนอย่างเรื่องเวยเวย พูดจริงๆ ก็คือการได้ดูละคร + อ่านนิยายเวยเวย (ภาษาจีน) ไปแล้วนั้น พบว่าต้องสองอย่างคู่กันไป มันสมบูรณ์แบบมาก (อาจจะเพราะกู้ม่านเขียนบทละครเรื่องเวยเวยด้วยค่ะ) เพราะในนิยายก็เป็นการเล่าเรื่องในมุมมองนางเอกฝ่ายเดียว แต่พอเป็นละคร ก็จะครอบคลุมหมดเลย ดีงามอ่ะดีงาม ว่าแต่จากเรื่องบอสเฟิงเถิงมาเวยเวยได้อย่างไร 555+ (เพราะเซียวไน่ไงจ๊ะ กร๊ากๆๆ)
ลืมบอกว่าละครแสดงโดยจ้าวลี่อิ่ง กับจางฮั่นค่ะ โดยส่วนตัวเราชอบจ้าวลี่อิ่ง แต่เฉยๆ กับจางฮั่น 555+ และตั้งท่าจะดูมานานแล้ว ตั้งแต่ก่อนจะเอามาฉายที่ไทยในชื่อเรื่องว่า “ขุนเธอให้อ้วนแล้วชวนมารัก” กร๊ากกกกกก แล้วก็ตั้งแต่ก่อนจะรู้ว่าเกี่ยวโยงกับเรื่องเวยเวยด้วย แต่เราดันดูเวยเวยจบล่วงหน้าไปก่อนล่ะ 555+ นี่เดี๋ยวต้องรีบตามไปดูจริงๆ อยากดูลี่อิ่งเป็นซานซาน อิอิ
อีกเรื่องที่ลืมพูดไป ชอบซานซานตรงที่รู้ว่าฐานะระหว่างตัวเธอกับเฟิงเถิงมันต่างกันมาก เธอทำอะไรไม่ได้ เลยบอกว่าจะสอบ CPA ให้ได้ เพื่อบอสของเธอ แบบเป็นตัวของตัวเองที่ดีที่สุดก็เพื่อบอสของเธอเลย แอร๊ยยย คือเราชอบความคิดของเธอจริงๆ เลยไม่แปลกใช่ไหมล่ะ ที่ทำให้เราตกหลุมรักซานซานคนนี้เข้าจังๆ
แต่ก็ขำแหละนะว่าพอซานซานเตรียมสอบ CPA ทำให้เธอไม่ค่อยมีเวลาให้เขา เขาก็ทนไม่ได้อีก กร๊ากกกกกกกกก
ส่วนเฟิงเถิงก็ฮานะ 555+ มีการพูดว่า ถ้ารู้ว่าทำยังไงก็ไม่มีทางเท่าเทียมฉันได้ แล้วจะคิดเยอะไปทำไมไรงี้ จริงๆ ตอนอ่านคือคนอ่านขำไง แต่ความเป็นจริงเราว่าไม่ง่ายเลยที่คนสองคนที่ฐานะทางสังคมต่างกันมากจะเข้าใจในกันและกันได้ขนาดนี้ และปรับตัวเข้าหากันได้ เพราะฉะนั้นถึงจะอ่านแบบฟีลกู้ด แต่ก็มีแง่คิดดีๆ ของเรื่องความรักให้เราได้เข้าใจง่ายๆ และได้คิดตาม ^^
จริงๆ บอสหื่นมาก กร๊ากกกกกกกก แล้วก็ร้ายพอๆ กับเซียวไน่แหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าใครร้ายกว่าใครกันแน่ อยากให้มีฉากปะทะกันเยอะๆ จังเลย แต่ที่แน่ๆ บอสร้ายกาจมากที่สั่งอาหารเผ็ดให้เซียวไน่ของลี่น้อย น่าสงสาร ฮ่าๆๆๆ
เอาเป็นว่าใครกำลังตามอ่านนิยายอ่านเพลินๆ มีความสุขที่ได้อ่าน ไม่ต้องคิดอะไรมาก ก็ลองหามาอ่านดูนะคะ มันดีต่อใจจริงๆ ค่ะ
Start 21.59 น. Sat 14 Jan 2017
End 8.41 น. Sun 15 Jan 2017
Review Date 10.57 น. Mon 16 Jan 2017
1.เรื่องมันไม่มีอะไรเล้ยจริงๆนะ😆แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุกเฉยเลย รู้สึกว่า..เออ มันดีแฮะ...อ่านตอนแรกๆ..ออกเบื่อๆ ขำแบบ เฮ้ย นี่เราควรขำ?...อ่านไปก็ไม่คิดว่าจะให้5ดาว ไม่คิดว่าจะชอบด้วยซ้ำ..แต่!!!!...อ่านๆไปดันชอบค่ะ และให้5ดาวด้วยความรู้สึกดี❤
2.ถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่า*งง* รู้สึกไม่เข้าใจในพฤติกรรม4Dของพระเอกเฟิงเถิง เข้าไม่ถึงความเอ๋อๆใสซื่อของซานซาน...นั่นแสดงว่า..คุณมาถูกทางแล้ว✔55555อ่านต่อไ���จะเจอเรื่องราวดีๆแน่นอน(การันตีด้วยคนที่งงๆมาก่อนแต่ก็หลงอ่านจนจบได้ด้วยดี😆)
3.ชอบในความเกรียน ความขี้แกล้ง ความเจ้าเล่ห์ ความขี้อวด ความขี้เก๊ก ความฟอร์มจัด กลัวเสียหน้า ของเฟิงเถิงค่ะ ในความมึนๆนิ่งๆเจ้าอารมณ์แบบเด็กๆนั้น มีผู้ชายหื่นบ้าพลังและรักเมียมากซุกซ่อนอยู่🤣🤣
4.เอ็นดูในความกระต่ายน้อย ดูเอ๋อๆ งงๆ มึนๆ ทื่อๆ บื้อ ว่าไงว่าตามกัน ของซานซานค่ะ อิจด้วย วาสนาดี แต้มบุญสูง😆😆
5.ทั้ง2ดูไม่น่าเข้ากันได้ แต่ก็มีความเคมีลงตัวแบบแปลกๆ ที่ยากจะอธิบาย แต่พอมาทั้งคู่มาอยู่ด้วยกัน เป็นแฟนกัน เป็นสามีภรรยากัน มันก็..🤔เออเฮอะมันใช่!!มันเข้ากันได้!!🤣
6.ตับตับตับตับ ตับตับตับตับ~ ตอนอ่านร้องแต่ท่อนนี้ในใจไม่รู้ทำไม🤣
7.เย้!สลายกองดองได้1เล่ม!!!🎉🎉🎉🎉🎉
ถ้าเทียบกับคดีร้าย คดีร้ายทำไว้ดีกว่ามาก อาจจะเป็นที่บก.ตรวจสำนวนอีกที
ส่วนตัวซีรีส์สนุกกว่านิยายค่ะ
หลายคนชอบเรื่องนี้ เรากลับคิดว่ามันเบาไป คงถูกจริตคนที่ใช้อ่านคั่นเวลา หรือคนที่ชอบเบาๆ
ถ้าเราตัดคำว่ากู้ม่านออก และตัดความคิดที่ว่ามันเคยเป็นซีรีส์ดังออก เรื่องนี้จะเป็นแค่นิยายดาษๆเรื่อยๆทันที
เนื้อเรื่องมีความน่ารัก ฟีลกู๊ด และสูตรสำเร็จ ถ้าเทียบกัน ชอบเรื่องนี้มากกว่าเวยเวยอยู่นิดหน่อย อาจจะเพราะซานซานกับบอสมีโมเม้นความรักในชีวิตจริงมากกว่า (คู่นั้นเขาเดทกันในเกม) จบเร็วไปบ้าง โลกสวยไร้อุปสรรคหนักๆ ไป เหมาะกับอ่านในวันสบายๆ แล้วอยากได้นิยายรักใสๆ น่ารักๆ ชวนฟินไว้พักสมอง
แอบอยากอ่านเรื่องราวรุ่นลูกจริงๆ นะ หนูฉงฉงน่ารักมากกกกกก
---------------
หลังอ่านเพิ่มเติม : https://wp.me/p6yYEv-PW
ตามสไตล์กู้ม่านมารดาแห่งวงการรอมคอม เรื่องนี้ก็ยังคงคอนเซ็ปต์ตลกโปกฮาเหมือนเดิม โดยเฉพาะนางเอกจอมแก่นกับพระเอกหน้าตายที่บทจะเหวอก็เหวอเลย จะไม่ถูกใจอย่างเดียวคือบทท่านประธานที่จู่ ๆ ก็เกิดคลั่งรักขึ้นมาซะงั้น เหมือนขับรถแล้วอยู่ดี ๆ ก็เหยียบคันเร่งที่ความเร็ว 160 กม./ชม. จากที่ตอนแรกขับช้าเป็นเต่าคลาน
ตัวเนื้อเรื่องก็ตอบโจทย์ในแนวรอมคอม แต่สำหรับเราอาจจะเบาไปหน่อย รู้สึกไม่ค่อยมีแก่นเรื่องพอเอาไปเทียบกับเวยเวย เลยบอกได้ไม่เต็มปากว่าสนุก
สำหรับคนที่อ่านเวยเวยมาก่อน ท้ายเล่มมีบทพิเศษให้ยาวจุใจมาก พร้อมบทของต้าเสินและเวยเวยให้ได้ฟินกันต่อ ที่เพิ่มมาอีก 1 ดาวก็เพราะตรงนี้ล้วน ๆ เลย (ฮา)
aku suka sama terjemahannya bagus dan mengalir ceritanya.. untuk segi cerita, lumayan lah, cuma mirip-mirip sama Love O2O, tapi ini agak sedikit berbeda. untuk karakternya lucu banget si Xue Shan Shan, dan si Feng Teng ini ganteng, kaya, bosnya, dan iseng.. jadi perpaduan yang pas untuk karakter pria dan wanitanya.
sinopsis :
Shan-shan yang merupakan perantau dari desa, pergi ke Shanghai untuk bekerja (yang lebih perkotaan dan elite) dan masuklah dia di perusahan Feng Teng ini. suatu malam dia di telepon untuk menyumbangkan darah (darah dia langka). kemudian karena itu keluarga feng teng yang butuh darah, dan Shan-shan jadi dekat dengan Presdir alias Feng Teng. gosiplah satu kantor. mereka jadi sering berdua, dan lama-lama jadi suka. abis itu nikah. The End.
yah, ceritanya begitu aja sebenarnya, ga ada masalah yang sampe bagaimana banget menurut aku, konfliknya kurang banyak dan kurang dalam. namun kalau ada waktu luang, suntuk sama buku lain, boleh baca ini untuk selingan. :)
ใช่ไหม...
+++
ก็เป็นเรื่องราวกุ๊กกิ๊กระหว่างเจ้านายหนุ่มกับพนักงานสาวค่ะ แนวน่ารักๆ ไม่มีดราม่า เรื่องเดินเป็นเส้นตรงตลอด
แล้วก็ต้องบอกก่อนเลยว่าเป็นนิยายที่มีการใช้อีโมติคอนประกอบค่ะ เช่น (= =) , (>_<) , (^-^) ไม่มากขนาดทุกย่อหน้า แต่ก็ถือว่ามากพอควรค่ะ
ตัวโอเองชอบใช้สัญลักษณ์พวกนี้เวลาคุยเล่น แต่ไม่ค่อยชอบนักถ้าเจอในนิยาย
ในเรื่องนี้ สิ่งที่โอรู้สึกได้ว่าอีโมติคอนเหล่านี้มีผล คือ ลดทอนความหนักแน่นของตัวหนังสือ
สมมตินะ
"ทำไมเธอเป็นคนอย่างนี้!"
น้ำเสียงตัดพ้อต่อว่า อาจจะถึงขั้นโกรธเลยด้วยซ้ำ
แต่ถ้าเป็น
"ทำไมเธอเป็นคนอย่างนี้! (>_<) "
มีความเป็นไปได้สูงว่าคนพูดจะพูดเป็นเชิงล้อเล่น หรือไม่จริงจังเท่าใดน��ก
หลายๆ คนรวมถึงโอก็ใช้เวลาคุยแชต คุยเล่นสนุกสนาน เพื่อให้เนื้อความเบาขึ้น เพื่อทำให้เป็นกันเองมากขึ้น รวมถึงเพื่อกันคนเข้าใจความหมายผิด เพราะโดยปกติ แชตจะเป็นใจความสั้นๆ ข้อความที่ห้วนไปอาจทำให้คนที่คุยด้วยตีความหมายไปอีกทาง (แต่ในบางกรณี โอก็ค้นพบว่า อีโมติคอนกลับทำให้คนที่อ่านเข้าใจความหมายที่ต้องการสื่อผิดไปเหมือนกัน เช่น ใช้สัญลักษณ์สวนทา���กับความหมายที่ต้องการสื่อจริง หรือใช้เพื่อการส่อเสียด พวกนี้มักทำให้คนตีความไปในทางลบ)
เรื่องอีโมติคอนในนิยาย ในหน้ากระดาษขาวว่างเปล่าที่สามารถบรรจุได้ทุกอย่าง โอคิดว่ามันเป็นตัวจำกัดความสามารถของผู้เขียน รวมถึงกักขังจินตนาการของผู้อ่าน
แต่ถ้ามองว่าเป็นพัฒนาการทางการสร้างสรรค์ก็คิดว่าได้อยู่นะ
กลับมาที่นิยายเรื่องนี้อีกที โอคิดว่าเรื่องนี้อยู่ตรงกลางระหว่างวัยรุ่นกับวัยผู้ใหญ่
ด้วยลักษณะการถ่ายทอดแบบวัยรุ่น แต่ใช้ตัวละครในวัยทำงาน รวมถึงความคิดอ่านของตัวละครที่ค่���นข้างก้ำกึ่ง ในบางแง่มุมตัวละครอาจจะติ๊งต๊อง แต่ในบางแง่มุมก็มีความคิดอ่านที่มีการไตร่ตรอง และมองโลกด้วยใจเป็นกลาง
เซวียซานซาน นางเอก เป็นคนหัวอ่อน ไม่สู้คน ไม่มีความสามารถด้านใดโดดเด่น ซื่อ แต่ก็ไม่โง่ ในบางเวลาก็กล้าพูดกล้าตัดสินใจมากกว่าที่คิด
เฟิงเถิง พระเอก บอสใหญ่ของซานซาน เป็นตัวแทนของความสมบูรณ์แบบ แต่เอาใจใส่ผู้หญิงที่ตนรักเป็นอย่างดี
ภาพโดยรวมของเรื่องจึงเป็นเรื่องที่ตอบสนองความใฝ่ฝันของสาวๆ ที่อยากมีคนที่ดีและรักตนเองหมดใจ
พล็อตธรรมดาๆ ไม่มีอะไรโลดโผน ไม่ซับซ้อน ช่วงตอนพิเศษท้ายเรื่องสะเปะสะปะไปหน่อย เพราะต้องการโยงให้เข้ากับเส้นเรื่องของเวยเวย (เวยเวย ยิ้มนิดพิชิตใจ ตอนนี้ยังไม่ออก)
เบาๆ ติดตลก แต่อ่านแล้วไม่ค่อยฮา โอคิดว่าจังหวะการจับวางของผู้เขียนยังไม่ค่อยดี
2.5 ดาว โอหยิบเรื่องนี้มาในวันที่ไม่ต้องการคิดอะไร แล้วก็สมปรารถนา อ่านเวลาอยากผ่อนคลาย ไม่ต้องคิดมาก
http://www.bloggang.com/viewdiary.php...
I enjoyed the other two Gu Man novels I read much more.
One conversation between Shan Shan and her friend that made me chuckle:
“I feel bad right now.”
“What’s wrong?”
“Hmm~” Shan Shan breathes a sigh of sadness, there are a lot of things to say but where to begin. “Let’s see, here’s an example.”
“Well, I’m listening.”
“Once there was a pig captured by a wolf. The wolf tells the pig that he wants to fatten her up so he can eat her later. The little pig wants to resist and is scared, but she cannot fight against the wolf so she can only comply to be fattened up by the wolf. Time passes and the pig grows fatter and fatter, but the wolf lets her go and catches another pig to eat. Somehow, the released pig is annoyed. Tell me, what should the pig do?”
“Umm …… Go be a free pig!”
Shan Shan’s face darkens: “You’re not getting the point of the story! Isn’t it good not to be eaten? Why does the pig not like it?”
เรื่องแนวซินเดอเรลล่า หญิงสาวธรรมดากับผู้ชายเพอร์เฟค รวย หล่อ ถ้าใครไม่ชอบอะไรที่มันเป็น Fairytale ก็อาจจะคิดว่ามันเวอร์ไปหน่อย แต่ถ้าใครชอบก็จะชอบมากเลย
เข้าเรื่องคือ เซวียซานซาน หญิงสาวอายุ 22 ปีที่เพิ่งเรียนจบและกำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง ตอนกลางดึกได้รับโทรศัพท์ให้รีบไปโรงพยาบาล เธอก็ไปแบบงงๆ แล้วก็พบว่าเป็นเจ้านายหรือบอสใหญ่เจ้าของบริษัทที่เธอฝึกงานอยู่ให้มาบริจาคเลือดกรุ๊ปหายากให้น้องสาวของเขา
และหลังจากนั้นซานซานก็ได้รับอาหารจำพวกบำรุงเลือดมาเป็นมื้อกลางวันตลอด แถมยังต้องขึ้นไปกินที่ชั้น 22 กับท่านประทานแบบงงๆ อีกด้วย
แล้วหลังจากนั้น ชีวิตที่เหมือนความฝันของซานซานก็เริ่มต้นขึ้น...
ไม่มีอะไรให้ย่อมากเพราะว่านิยายเรื่องนี้เป็นเส้นตรง เรียบๆ น่ารักชวนอมยิ้มและหัวเราะขำๆกับความคิดของนางเอกที่ออกจะซื้อๆ งงๆ อึนๆ นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่เฟิงเถิงชอบเธอก็ได้
พระเอกของเรา เฟิงเถิงเหมือนจะไม่หวาน แต่ถ้ารู้ความหวายของการกระทำเขานี่จะยิ้มแก้มตุ่ย อ่านไปก็ได้แต่ร้องว่า โอ๊ยน่ารักกกกกกก
**คำเตือน**
ไม่เหมาะกับคนต้องการความเรียล โลดโผน ดราม่��หรืออะไรดาร์กๆเพราะคุณจะไม่เจอในหนังสือเล่มนี้ค่ะ
Bakalan ada giveaway di final blogtour nanti, pantengin fanpage Penerbit Haru di facebook ya :p
Xue Shan Shan adalah seorang karyawan baru di bagian staf keuangan di Grup Feng Teng, yang spesial darinya adalah dia memiliki golongan darah yang cukup langka, golongan darah AB, Rh negatif. Karena memiliki golongan yang sama dengan adik Presiden Direktur, Shan Shan diminta untuk mendonorkan darahnya ketika Feng Yue menjalani operasi cesar. Pada saat itulah pertama kali Shan Shan bertemu dengan Feng Teng, bos besarnya.
Grup Feng Teng adalah sebuah perusahaan yang sangat besar, perusahaan bonafide yang hanya merekrut karyawan lulusan universitas ternama. Sehingga tidak heran bila Kepala Bagian Keuangan selalu mencurigai Shan Shan kalau dia bisa diterima karena nepotisme, Shan Shan tidak memiliki kelebihan apa pun, hanya lulusan universitas kelas dua, kelebihannya hanya gemar bekerja keras, dia sendiri pun heran kenapa bisa diterima di perusahaan sebinafide Grup Feng Teng. Lalu kejadian mendonorkan darah pada adik bos besarnya membuat Shan Shan berpikir kalau dia diterima hanya karena memiliki golongan darah yang unik, sedikit membuat kecewa, tapi teman Shan Shan selalu mendukung karena tidak semua orang bisa mendapatkan kesempatan ini.
Pada mulanya Feng Teng ingin berterima kasih kepada Shan Shan dengan memberi sebuah cek, tapi Feng Yue menganggap hal tersebut tidaklah sopan, dia pun membuatkan makan siang penambah darah untuk Shan Shan, yang sempat membuatnya terharu. Namun, makan siang tersebut diantarkan selama satu bulan penuh dengan menu yang sama, berulang kali Shan Shan meminta asisten Feng Teng agar menyudahi saja, pahkan kepada Feng Yue sendiri, karena Shan Shan jenuh dengan menu tersebut, dia tidak bisa makan siang dengan teman kerjanya. Selain itu, terdengar rumor akan hubungan Shan Shan dan Pesiden Direktur, membuat Shan Shan semakin tidak enak dengan prasangka rekan kerjanya.
Tidak berhenti begitu saja, Shan Shan harus naik ke Lantai 22 untuk makan bersama dengan Feng Teng, Shan Shan menjadi satu-satunya 'tukang pilah sayur kehormatan' untuk Presiden Direktur. Yang teman-temannya tidak tahu bahwa selama ini Shan Shan selalu disuruh ini itu dan tidak berani menolak perintah bos kapitalis mereka. Yang Shan Shan tidak tahu bahwa selama ini Feng Teng selalu memperhatikan Shan Shan, dia polos dan mudah dikerjai. Yang Feng Teng dan Shan Shan tidak tahu, keduanya mulai jatuh cinta. Namun, ada perbedaan besar antara keduanya, status mereka.
"Aku... aku mungkin tidak bisa menjadi yang terbaik. Tapi aku akan berusaha menjadi diriku yang paling baik."
Saya penggemar setia dari serial televisi mandarin yang mengadaptasi cerita dari karya Gu Man, sebut saja Love O2O, Silent Separation dan Boss & Me, berharap suatu saat saya bisa membaca versi bukunya, berharap ada yang mau menerjemahkannya, melihat perbedaan antara serial televisi dengan versi cetaknya yang cukup ketara, di mana serial televisi bisa memiliki puluhan episode yang membuat saya lelah menonton tapi nggak bosa-bosan. Dan senang sekali mengetahui penerbit Haru mengabulkan harapan saya, walau belum kesampaian membaca verci cetak dari Love O2O *cry.
Jelas sekali tema yang diambil Gu Man selalu mainstream, misalkan saja dalam Boss & Me ini dia mengambil tema si kaya dan si miskin. Namun, bukan Gu Man namanya kalau tidak bisa memikat pembaca dengan cerita yang selalu membuat ketagihan, dia menyisipkan unsur yang unik, misalkan saja dalam Love O2O dia memberikan sentuhan dunia game, sedangkan di buku ini golongan darah langka yang menjadi awal mula pertemuan kedua tokoh utamanya, yang membuat Feng Teng sangat protektif nantinya.
Kelebihan dari buku ini adalah karakter tokoh utamanya, baik Shan Shan maupun Feng Teng kepribadian mereka sangat bertolak belakang. Shan Shan adalah gadis yang polos dan apa adanya, mungkin terkesan lemah karena dia mudah mengalah, tapi kalau sudah memiliki tekat kuat dia tidak akan menyerah. Saking polosnya dia sering dikerjai Feng Teng, dan hal tersebut menjadi sangat manis sekali, dan sering kali Shan Shan tidak mengetahui niat Feng Teng, malah menyebutnya kapitalis dan tidak mau ditolak karena selalu mendapatkan apa yang dia mau. Shan Shan juga sangat lucu, misalkan saja waktu Shan Shan tahu kalau sebenarnya Feng Teng ingin memberi cek sebagai ungkapan terima kasih, kemudian ditolak Feng Yue karena mungkin dianggap merendahkan, dalam hati Shan Shan menyesali keputusan tersebut, dia rela direndahkan, hahahaha.
Sedangkan Feng Teng sendiri orangnya pendiam, dingin dan sangat pintar. Feng Yue bercerita kalau Shan Shan membawa diri Feng Teng yang dulu, yang sering tersenyum dan jahil, sebelum dia terpaksa mengambil alih perusahaan kakeknya, yang menjadikan dia tak tersentuh dan sendirian. Feng Teng memiliki cara tersendiri dan selalu memiliki jalan keluar akan masalah yang dihadapi, misalkan saja dalam menyikapi hubungannya dengan Shan Shan. Dan Feng Teng suka sekali menggoda Shan Shan, bukan yang blak-blakan atau penuh gombal, tapi dari cara dia menjahili Shan Shan, seperti menyuruh Shan Shan memilah sayuran yang tidak dia sukai, yang menjadi salah satu adegan paling memorable dari buku ini.
Perbedaan versi cetak dan serial hanya terletak pada penambahan tokoh dan konflik, secara garis besar masih dalam plot yang sama, di versi buku cerita benar-benar fokus akan perkembangan hubungan Feng Teng dan Shan Shan, sedangkan serial yang memiliki episode yang sangat banyak tentu alurnya dibuat lambat dan banyak penambahan. Namun, keduanya saling melengkapi dan rasa yang saya dapatkan dari membaca dan menonton sama, saya menyukai kisah Shan Shan yang manis dan lucu. Kelebihan lain dari buku ini adalah ada bintang tamu dari karya Gu Man yang lain, siapa dia? Baca sendiri!
Ada beberapa adegan dewasa tapi tidak terlalu eksplisit jadi masih aman bila dikonsumsi khalayak umum, khususnya bagi para remaja. Terjemahannya sangat nyaman, walau masih ada beberapa typo, tidak ada kesalahan berarti. Bagi yang ingin membaca buku mandarin, Gu Man sangat saya rekomendasikan.
Jadi, novel ini punya aura shoujo manga. Akhirnya juga ala shoujo manga-lah. Kalo menikmati shoujo manga, yakin bakal menikmati buku ini. Terus karakternya sendiri lucu. Shan Shan yang rada lemot bertemu Feng Teng yang, ya ampun, pengen getok kepala si Bos. Ahaha suka dinamika keduanya. Dan suka juga bagaimana hubungan keduanya bergulir.
Bacaan ringan yang bakal bikin ketawa ngakak (sama tingkah Feng Teng dan Shan Shan) dan mesem-mesem karena lucu.
Btw, ini novel cukup dewasa. Sayangnya, nggak ada label dewasanya. Gimana ya, biar gimana pun Shan Shan adalah wanita karir dan Feng Teng adalah bosnya. Keduanya sudah dewasa dan tentu saja ada hal-hal yang cukup dewasa dalam hubungan keduanya. Bukan sesuatu yang eksplisit sih, cuma yah, budayanya juga berbeda. Intinya, sayang aja nggak ada label dewasanya. :(
เป็นหนึ่งในเล่มโปรดของกู้ม่าน และหยิบมาอ่านบ่อยที่สุด ชอบกว่าเวยเวยและเรื่องอื่นๆ ของเขาเพราะเนื้อเรื่องเบาสบายมาก ไม่มีปมปัญหาดราม่าอะไรเลย5555 แค่นางเอกที่เป็นพนักงานต๊อกต๋อยบังเอิญมีเลือดหายากแล้วบริจาคให้น้องสาวพระเอกพอดี แต่มันน่ารักอ้ะ ความโดนท่านประธานชวนไปกินข้าวถึงห้องแล้วน้องก็กลัวเขาตลอด คอยเขี่ยผักให้ คอยกินของที่ไม่ชอบให้ ความโดนเขาจีบแบบไม่รู้ตัว น่ารักๆๆ บางทีชีวิตก็ต้องการแค่ผู้ชายยศประธานบริษัทมาหลงรักเรา เฮ้อ...
เรื่องนี้เบาสมอง ตลก อ่านสนุก อ่านได้เรื่อยๆ (แต่ก็วางไม่ลง) รอลุ้นว่าเจ้าเสือร้ายจะตกกระต่ายน้อยลงหลุมยังไง และเจ้ากระต่ายน้อยจะรู้ตัวเมื่อไหร่
* คหสต. ตอนอ่านครึ่งเล่มแรกรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับความสัมพันธ์ที่ไม่เท่าเทียมกันเพราะสถานะเจ้านายกับลูกน้องของพระนาง การตัดสินใจจะทำหรือไม่ทำอะไรของนางเอกตั้งอยู่บนพื้นฐานของ "อำนาจ" และ "อิทธิพล" ในที่ทำงาน แต่พระเอกกลับโมเมเอาว่านางเอกทำให้แสดงว่าไม่รังเกียจตัวเอง
รู้จักเรื่องนี้จาก series แต่ไม่ได้ดูเป็นเรื่องเป็นราว แต่ดูแนวแล้วเราน่าจะชอบ เลยซื้อหนังสือมาอ่าน เบาๆ น่ารัก ฟินจิกหมอน ชอบมากจนคิดว่าจะต้องซื้อเรื่องอื่นของกู้ม่านมาอ่านมั่งละ
อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเวลา .. เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ดูละครก่อน แต่ก็นานแล้ว จำได้ว่าตอนนั้นดูแล้วก็เฉยๆ ไม่ชอบไม่เกลียด.. แต่จำไม่ได้เลยว่าบอสซึน+ช่างแกล้งขนาดนี้
ตัวละครในหนังสือ น่ารักมากทุกตัว ไม่มีตัวร้าย มีแค่เกือบร้าย ออกมาให้พระนางเค้าหวานกัน พอหวานกันที ก็อมยิ้มแก้มแตกที
เราชอบสำนวนเล่มนี้นะคะ โดยที่เราให้เครดิตที่คนแต่งด้วย คนแปลด้วย(ถ้าแปลตรงอ่ะนะ อ่านต้นฉบับไม่ออก) ชอบวิธีการเล่าเรื่องแบบ ไม่ได้ว่ากันตรงๆหรอก ให้ไปคิดเองนิดนึงด้วย บางประโยคก็มีแบบ อ่านไปแป็บนึงแล้ว ค่อยขำ ตามมาก็มี
ชอบตอนพิเศษมาก.. ทั้งตอนบอสเอง และตอนคู่กับเวยเวย บอกเลยว่า ถ้าใครอ่านเล่มนี้แล้ว ไม่อ่านเวยเวยต่อนี่ คือใจแข็งสุดๆ
ตอนนี้ก็รอเวยเวยออกเท่านั้น..
สรุปสำหรับเล่มนี้คือ ชอบค่ะ อ่านเพลินใสๆ จิตใจชื่นบานดี
Beberapa saat setelah saya kehilangan ponsel, novel ini nongol di Gramed CP dengan keadaan masih segel.. godaan banget pas pengeluaran lagi bengkak. Tapi baiknya lagi, ada satu buku yang sudah dalam kondisi telanjang tanpa plastik. Dengan menebalkan muka, saya pun mulai membaca. Tau ga hal menyenangkannya.. saya ga bisa menamatkan buku ini hari itu jadi saya tandai halaman terakhir pakai bookmark yang disediakan. Beberapa hari kemudian pas saya ga lembur, saya mampir buat beli buku titipan ponakan... iseng ke tempat buku ini dan: lokasi bookmark-nya ga berubah huhu... Terima kasih Gramedia Central Park, bahkan letak bookmark-nya ga diubah... saya terharu. Lup yo so much dah.
Saya suka sekali dengan buku ini, terutama penokohan Shan Shan yang lugu dan menggemaskan; saya juga dibuat kesel dengan Feng Teng yang sok kuasa dan memanfaatkan keluguan Shan Shan. Membaca buku ini membuat saya sering tersenyum dan terkikik di salah satu deretan rak Gramedia CP. Bahkan cerita tambahannya juga menyenangkan. Intinya: amat sangat menghibur saya. Rasanya kalau judul ini nongol di harbolnas dan dikasih diskon 50% kaya tahun lalu, saya mo nyamber walaupun udah tamat baca. Tapi sayang saya dah telat buat dapetin bonus collectible card-nya hahaha
Dari sisi teknis juga saya terpuaskan dengan jenis kertas, pilihan font dan kualitas terjemahan. Gaya translasi K' Jeanni Hidayat disini sudah tidak sekaku di A Dandelion Wish. Overall.. saya sangat menikmati buku ini :)
#มื้ือนี้มีรัก (boss and me)
#กู้ม่านเขียน
#พันมัยแปล
สนพ.อรุณ
จำนวนหน้า 382 หน้า
.................
ทุกอย่างมันเริ่มจากต้นมาจากเลือดแท้ๆ ..
นึกแล้วพนักงานใหม่อย่างเซวียนซานซานก็ได้แต่เศร้าใจ ว่าทำไมโชคชะตาถึงลิขิตให้เธอมีกรุ๊ปเลือดหายากกัน เพราะหลังจากที่เธอบริจาคเลือดให้น้องสาวของเฟิงเถิง ซึ่งเป็นบอสใหญ่ของเธอแล้ว ชีวิตของเธอก็มีเขาพัวพันทุกที แถมคอยบงการส่งมืิ้อกลางวันที่มีแต่ตับหมูมาให้เธอกินทุกวัน ซานซานที่ใบหน้าใกล้จะเป็นตับหมูจึงได้แต่สงสัย ว่าทำไบอสใหญ่สุดหล่อแสนเพอร์เฟค ถึงตั้งอกตั้งใจขุนเธอซะขนาดนี้ หรือว่าเขาจะแอบชอบฉัน ไม่เอาน่าซานซาน เขาเห็นเธอเป็นแค่ถังเลือดสำรองเท่านั้นแหละ
-----------------------------------
อ่านจบแล้วต้องรีบมารีวิวเลยค่ะ
ในที่สุดหลังจากอิ่มเอมกับซีรี่ส์ที่เจ้าลี่อิงแสดงจบไปแล้วก็ได้อ่านเวอร์ชั่นนิยายเสียที หลังจากแอบกลัวสำนว���การแปล เพราะว่าตอนอ่านเล่มก่อนหน้านี้ไม่ค่อยโอเคสำหรับเราเท่าไหร่
แต่เล่มนี้ตรงกันข้าม คงเพราะไม่มีสำนวนย้อนยุคให้งงด้วย
เรื่องของสาวน้อยซานซานที่เจริญอาหาร และใช้ชีวิตอย่างรอบคอบ ประหยัด ยอมแลกวันหยุดไม่ยอมเสียวันลาเพราะว่าโบนัสปลายปี กับบอสใหญ่จอมเจ้าเล่ห์เฟิงเถิง
เมื่อสาวเจ้าเข้าทำงานที่บริษัทเขาและได้บริจาคเลือดให้น้องสาวของเขา พระเอกของเราเลยส่งตับหมูมาให้กิน ไหนจะลากไปกินข้าวด้วยในห้อง โอยยยยยยยยยย
เราแพ้ทางพระเอกที่ขุนนางเอกด้วยอาหารค่ะ ^^
เรื่องนี้น่ารักมาก ยิ่งเคยดูตอนลี่อิงแสดง ยิ่งเห็นภาพว่าซานซานต้องน่าเอ็นดูแก้มกลมๆแค่ไหน
ชอบตอนพิเศษที่มีเวยเวยกับเซียวไน่โผล่มาแจมมากเลย ตอนนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตารอเวยเวยต่อไป
ใครยังไม่มี ควรรีบมีซานซานไว้นะคะ ^^ อ่านเพลินๆแต่มีแอบเข้าใจนางเอกตอนดราม่าเรื่องกลัวความสัมพันธ์ของตัวเองกับบอสจะเลิกกันนะ เข้าใจเลย ความต่างของสองคน
Boss n Me ini sama manisnya dengan love o2o. Wajar penulisnya juga sama toh. Karakteristik tokoh utama laki-laki dalam kedua buku ini pun sama persis.
"Pilih mana Boo. Xiao Nai... Atau Feng Teng?"
Ehm.. Kalau ada kesempatan, aku mau dua2nya saja. Buat apa memilih salah satu😂
"Kalau nonton, puas nggak Boo?"
Tentu saja! Ganteng2 plus cantik2. Puas pasti puas :)